Je bent hier: Home > Cursus beleggen > Eerste kennismaking
Op zoek naar een hoger rendement dan wat een spaarrekening je te bieden heeft? Dan kom je al snel uit bij beleggen. Hoewel sommige mensen hierdoor afgeschrikt worden kan werkelijk iedereen dit zelf doen. Dat is ook de bedoeling van deze cursus.
Steeds meer beginnende beleggers kiezen er voor om bij hun investering meteen in aandelen te duiken. Hoewel dat natuurlijk hun goed recht is zijn ze zich vaak niet bewust van de risico's die ze op deze manier lopen. Sterker nog, onderzoeken die werden uitgevoerd bij beleggers hebben aangetoond dat het overgrote merendeel van de beginners het verschil tussen een obligatie en aandeel niet begreep.
Op zich is dit natuurlijk geen ramp, maar wanneer je van plan bent om een beleggingsportefeuille aan te leggen is dit toch echt basiskennis die essentieel is om niet tegen pijnlijke vergissingen aan te lopen. In onze cursus nemen we beginnende beleggers graag mee op sleeptouw en vertellen we ze enkele van de meest essentiële zaken die ze moeten weten alvorens aan een avontuur op de beurs te beginnen.
Laat ons eerst even kennis maken met wat algemene begrippen rond beleggen en investeren.
Met de huidige lage stand van de rente op de spaarrekeningen gaan mensen op zoek naar andere alternatieven. Als je geld gaat beleggen dan zal je dit investeren in bepaalde financiële instrumenten. Je probeert daarbij steeds laag te kopen en hoog te verkopen. Of je rekent er op dat jouw investering op regelmatige basis een inkomen zal opleveren zoals rente of een dividend.
Hoewel er ook een echte beurs is in Amsterdam, mogen we de beurs nu eenmaal beschouwen als iets abstracts en ongrijpbaars. De beurs is een markt waarop financiële activa worden verhandeld: aandelen, obligaties, opties, warrants, futures,...
Elk land heeft een beurs die het voor iedereen mogelijk maakt om gewenste beleggingsproducten te kopen of te verkopen. De bekendste beurs ter wereld is gevestigd in New York, de NYSE (New York Stock Exchange). Meestal wordt er over deze beurs gesproken door te verwijzen naar de straatnaam 'Wall Street'.
Een bedrijf dat geld nodig heeft kan hiervoor kapitaal ophalen of lenen.
Een belegger kan dus kiezen om geld uit te lenen aan een bedrijf, waarna hij mag rekenen op een jaarlijkse rente. Als je een obligatie koopt dan leen je per saldo geld aan een bedrijf (of aan de overheid). Je loopt het risico dat het bedrijf er niet in slaagt om de rente te betalen of om op de vervaldag van de obligatie de hoofdsom terug te betalen. Gaat het bedrijf overkop, dan zal je waarschijnlijk niet al je geïnvesteerde geld terugkrijgen. Maar je komt wel voor de aandeelhouder omdat bij een faillissement getracht wordt om zoveel mogelijk schuldeisers terug te betalen.
Wie een aandeel koopt investeert geld in een bedrijf zonder dat daar een specifieke vergoeding tegenover staat. Een obligatiehouder weet op voorhand hoeveel rente hij jaarlijks zal krijgen, een aandeelhouder weet niet wat zijn belegging zal opleveren. Als het bedrijf winst maakt dan kan een deel van de winst uitgekeerd worden aan de aandeelhouders, dit is het zogenaamde dividend. Presteert het bedrijf erg goed, dan zal ook de prijs van het aandeel in de hoogte gaan. Maar als het bedrijf slecht presteert dan kan de aandelenkoers kelderen. Bij een faillissement is de aandeelhouder de laatste in rij. Pas als alle andere schuldeisers vergoed zijn wordt er gekeken of er nog iets rest voor de aandeelhouder.
Bij het beleggen zijn twee zaken onlosmakelijk met mekaar verbonden: risico en rendement. Als je geld gaat beleggen, dan loop je het risico om dit deels of soms zelfs volledig kwijt te spelen. Gaat het bedrijf failliet waarin je hebt belegd, dan is ook jouw investering in deze aandelen waardeloos geworden.
Beleg je in een instrument met een hoger risico, dan zal het rendement waarschijnlijk ook hoger zijn. Een aandeel heeft een hoger risico dan een obligatie en zou dan ook meer moeten opbrengen. Vaak wordt gesproken over een risicopremie: de belegger eist dat er een hogere vergoeding staat tegenover het hogere risico.
Ook bij obligaties is dit het geval. Een kerngezond bedrijf zal minder rente moeten uitbetalen dan een bedrijf dat in de problemen zit. Bedrijven of obligaties krijgen daarom vaak een rating die moet aangeven of het bedrijf in kwestie nog wel gezond is. Bij ratingbureau Standard & Poor's wijst een AAA rating op de hoogste kredietwaardigheid. Verder is er bijvoorbeeld nog AA+, AA, AA-, A+, A, A-,... Maar er zijn ook B ratings of zelfs C ratings.
Om het risico te spreiden kan je best beleggen in verschillende aandelen. Als 1 bedrijf dan overkop gaat, dan ben je niet je volledige vermogen kwijt. Indien je over niet zoveel spaargeld beschikt, dan is goed spreiden niet zo eenvoudig. Om een aandeel aan te kopen wordt namelijk steeds een transactiekost of commissie aangerekend door de broker. In veel gevallen bedraagt deze bijvoorbeeld 7 tot 15 euro. Wanneer je bijvoorbeeld 1000 euro hebt en je koopt hiervan 10 aandelen van bedrijf x, dan zou je bijvoorbeeld 15 euro commissie betalen. Maar als je wil spreiden en je koopt telkens 1 aandeel van 100 euro van een ander bedrijf, dan betaal je per aankoop 15 euro commissie. Ook bij de verkoop moet je dan 15 euro commissie betalen. In dit geval zou het aandeel van 100 naar 130 euro moeten stijgen om alleen al je aankoop-en verkoopkosten terug te verdienen!
Gelukkig zijn er nog andere manieren om te beleggen en toch het risico te spreiden. Zo zijn er beleggingsfondsen die verkocht worden door banken. Je stopt hier samen met honderden of duizenden andere beleggers geld in. De beheerder van het fonds zal vervolgens met al het opgehaalde geld gaan beleggen en kiezen welke aandelen en/of obligaties hij aankoopt. Fondsen die het risico beperkt willen houden zullen vooral in obligaties beleggen. Voor elk type van belegger is er dan ook een fonds beschikbaar dat aansluit bij het risico dat je wil lopen.
Let wel op: je moet vaak dure instapkosten en uitstapkosten betalen (bijvoorbeeld 2% van de waarde, bij een investering van 1 000 euro wordt dan 20 euro euro instapkost gerekend). Daarnaast kost het beheer van het fonds ook geld. Bij actief beheerde fondsen kunnen de lonen van de beheerders fors oplopen, wat uiteraard voor een lager rendement zorgt.
Er bestaan ook trackers. Ze werken volgens hetzelfde principe als beleggingsfondsen maar zijn te koop op de beurs als een gewoon aandeel. Je betaalt dus alleen de commissie die je broker aanrekent en deze ligt meestal fors lager dan instapkosten bij een beleggingsfonds. Een tracker volgt een beursindex en wordt niet actief beheerd, er wordt dus alleen belegd in de aandelen die bijvoorbeeld in de AEX zitten. Om deze reden zijn de beheerskosten bij trackers fors lager, hierdoor zijn ze vaak interessanter dan beleggingsfondsen die meestal ook gewoon in lijn met de markt presteren.
Een bedrijf dat winst maakt kan ervoor kiezen om een deel van deze winst uit te keren aan de aandeelhouders. Ook als er geen winst gemaakt wordt kan het bedrijf er nog voor kiezen om toch dividend uit te keren, als blijk van vertrouwen in de toekomst. Voor value beleggers zijn de dividenden erg belangrijk. Als het dividend wordt uitbetaald dan zal het aandeel op dat moment ex-dividend noteren. Een aandeel dat aan 20 euro noteert en vandaag een dividend van 1 euro uitkeert, zal in theorie dan ook terugvallen tot 19 euro.
Derivaten zijn afgeleide producten. Dat wil eenvoudigweg zeggen dat de waarde van een derivaat afhankelijk is van een ander product. Het product waarvan de waarde afhankelijk is noemen we in dit wereldje de onderliggende waarde. Derivaten kunnen zowel risicomijdend als risicovol ingezet worden. Het risico komt vooral door de hefboom factor. Je kan bijvoorbeeld een derivaat kopen met een hefboom van 10 op een bepaald aandeel. Als dat aandeel stijgt met 2%, dan zal het derivaat met 20% stijgen. Dit werkt natuurlijk ook in de omgekeerde richting en de verliezen worden dus ook uitvergroot!
Download hier meteen het meer dan 150 pagina's tellende e-book "Bitcoin & crypto uitgelegd".
